درباره وبلاگ
پیوندهای روزانه
ايل سگوند

                                                                    عُمرِ چار روزهَ

 

عُمر  آدمْ  چي عُمر نوُح / خوُت كَمِش كِردي

هميشهَ        وَرزش      بَكوُ  /  واَرقصِ  كُردي

اَرمي   هاي   چار  روُ  عُمرنِ  /   سالمْ  بَموُني

هَرشوُ  سوُ   بَني وِ دوُو /خوُش تيپ مي موُني

نهَ  سِگار   بِيري  وِ   دَس   /   تهِ  دي     نَشيني

سَرطان   دِ   خوُد  دير  كوُ /  تا   وِش   بَخني

چار      ستوُنِ        دارِتوُ       /     كارِ   كِريمهَ

دِ     كوُلر   ديري   بَكوُ      /     نَروُ     وِ  سايهَ

همهَ   چي   بَرقي       بيهَ    /     غذا   شيميايي

ساندويچ   توُ   نَحوُري   /     نهَ    ري  كِوايي

تا    تووُني          شوُخي      بَكوُ / دِ ايي زموُنهَ

اِيوارهَ   غَم  وُ   غُصن   /      نياري    وِ   حوُنهَ

وِ   درويشي   قناعت   كوُ /     سلطاني    سَختهَ

شهادت   ناحَق   نيي   /    وِهَ     هَمْ   پا  بَختهَ

شوُ   وُ   روُز   ميني  وِ   دووُ /   كُجان  ها بِيري

هَر   وَقتي   زني   وا   كِل   /  اوُ سه   دِ  پيري

صد   وُ   بيس   بار       بَكني   /   طوُاف    كَعبهَ

مال   يَتيمِن   نَحوُري /      كه  دَردِ   وُ  رَنجهَ

صُلح   دوُس  وُ   نوُ   بِدي   با /   علي    واروُنهَ

تا   خدا   رَميِ    بَكهَ /        دِ       ايي   زموُنهَ

قُرآن    گوُوهَ   اَرِحَمْ   تِرحَمْ / جاي كه تووُني

دَر   حوُنِت   گدا     نَروهَ /    وا   دلْ  گروُني

ايي   دُنيا      گُذر   گاموُ     /     چي    ترمينالهَ

آخَرت          جاويدانهَ      /     پاك   وُ  زلالهَ

وِ   دُنيا   دل   خوُش   نَكوُ      /      نارهَ    بِقايِ

رَمْ    نَكِرد     شاه    سِليموُ /      نهَ   وا  گدايِ

عهد   اُفتا  وِ    شوُنِ   توُ        /     يهِ   روُزگاري

 يادِت   با   دوُسِ   رفيق   /   وا   دَس   بِراري

 

 



 

                                                                        عَليوُسُونهَ

كاش   بوُوي  وِ   شكارچي /   بَزني  تيرِمْ

سَر   بِنيمْ   وِ  ري سينَت اوُسهَ    بَميرِمْ

داغِ   ديريت    بَرفِ كو /   كِردَه     اَسيرِمْ

چي   غريو  گوُشهَ  نِشي / دِلمهَ    بَميرِمْ

چي  درختِ   بي ثَمرَ / حوُشك بيهَ بَرگمْ

تَركِ   دوُسيت  نِمي كمْ / تا  روُزِ مَرگمْ

زنيي   بي   عشقِ   توُ    /     چي   زمِسوُنهَ

دِلكَمْ        تَنيا    مَنهَ     /   بي   هوُنموُنهَ

توُ   بيا   رَمَي   بَكوُ   /    وي      دلِ    مُردهَ

تَشِ   عشقت   سوُختشهَ  / تا مينِ گوُردهَ

ايي    دِلمْ     بيمارتهَ       /    توُ   پرستارِش

اِ   حَكيمْ   سِيلي   بَكوُ  / دَر  وُ  ديوارشِ

هَر   سَري  عشقيِ   نارهَ /   خوُوهَ    بَميرهَ

بي عشق  وُ  بي عا شقي / كَسْ جوُ نگيرهَ

 

 



 

نَمنَهَ بِرار سي مهِ / چي بَلي دالوَند     شَنگ قطار پا دِ ركاوُ/سي ايلِ  سَگوَند

وِ يادِ اوُ روُزگار  /  سي  اوُ  بِراري     نهَ دُشمهِ وَرمي گريت / نهَ هَمْ  فراري

 

 

 

 



 

شيخ بهايي گويد :آه از زبان مردم

آدمي اگر پيامبر هم باشد ، از زبان مردم آسوده نيست :اگر بسيار كار كند، مي گويند احمق است و اگر كم كار كند، مي گويند: تنبل است. اگر بخشش كند و مال خود را به ديگران ببخشد مي گويند : افراط مي كند، اگر جمع گر باشد و خيرش به ديگران نرسد مي گويند :بخيل است و كسي از خيرش بهره اي نمي برد. اگر ساكت وخاموش بماند مي گويند :لال است ، اگر زبان بازي كند ، مي گويند : وراج و پرگو است. اگر روزه بدارد و شبها نماز بخواند مي گويند : ريا كار است و اگر نكند مي گويند : كافر وبي دين است.

لذا هرگز نبايد به مدح و ثنا و سعايت مردم اعتنا كرد و جز خداوند نبايد از كسي ترسيد .

 



 

جووُني يادتِ وِ خير

همهَ   چي   سيت   شيرينَه / توُ  دوُ جووُني      پيري         يا   حَلِت   كنهَ  / قَد چي كَموُني

جوُوني   سي   هيچ   كَسي  /   دائمِ  نموُنهَ      پيري   يا  تا   مينِ   قوُر  /   وا    توُ   مِيموُنهَ

جوُوني   چي   بهارهَ  /   قَدرِش     بِدوُني       وات   خووُهَ   يهِ    زموُني  /  تا   توُ جوُوني

سه   چينهِ   وا   ياد   بِيري /  حُرهَ وِ دَردتِ      مَلووُني   اَسب   سوُاري  /  تفَنگ  وِ    دَسِت

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جوُوني   يادتِ   وِ  خير  /   هيشتيمِ وُ رَتي       رفيقتِ   پُشت  پا   زني  /   توُ    بي   غيرَتي

هَوادار   زياد   داري  /    وَقتي     جووُني       بيانِت   چه   شيرينهَ  /   توُ    خوُش   زبوُني

پا دِ  شَص  كُل عضُويات / وا يَك كِننَ دَرد       دلْ   رِكيهَ   چَش   پِرپَر /   رنگِت  بوُوهَ زَرد

همهَ   روُوَن  تَنيا  موُني/ بي كَسْ وُهُمدَمِ        شُمارهَ   مَكوُس   زني /  توُن   مِي كُشهَ غَمِ

وا   جووُني   مِي   گَشتيمِ /  وِ  سَر  سُواري       قافلهَ          بارِ      شُتر   /   سي      بَختياري

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پا   بِروُ   كِرد   جوُوني  /  دِ   ايي     زموُنهَ      پيري   اوُما      سراغمِ /   وا      بار    وُ  بوُنهَ

رهَ   ديرتِ    تا    نوُنوا   /  هَم ِ  حوُنهَ  پائي      جوُل     وُ    جا  كاسهَ   كَمچهَ / توُ دِ جگائي

جووُني   سَرشار  وُ   مَس /   نيروُ     زيادهَ       دووُرِ   دُنيان     بَزني  /     وا       پا     پيادهَ

جووُني   هِي   چي   گُلهَ /    توُ    باغبوُني       اَر     هُنر     توُ      داشتوُوي /   وِ سَر زبوُني

آخمهِ   سي   آبادي  /       حوُنيا     گِليموُ        دُختروُ رُشبهَ مِي دَن/سي    هُمِ   كُري   موُ

نالهَ   سازِ    شَمعلي  /   غَمِ   بُرد  دِ    ويرمِ      دِ   نِميا   اوُ   روُزگار /     مهِ     دَس     بِيرمِ

نهَ   زُور   مَن  نهَ  جوُوني  /  هَمشَ خيالهَ        باد  اوُما  كوُلا   رمِس /       اِ شكسهَ     پيالهَ

پنج دو  روُزي جووُ  بيم / دوُ دلْ طبيعت         زنيي     سادهَ      داشتمِ  /    مَردمِ   حقيقت

                             



نظام خان

نفر اول نشسته از سمت راست لطيف سگوند .نفر دوم نظام خان رحيم خاني.

نفر اول ايستاده از سمت راست نظري نفر دوم رستمي

 



 

دوسه سگوند از طايفه قلي از ايل سگوند

 



 

عيسي سگوند از طايفه قلي از ايل سگوند
عيسي سگوند(علي قلي) فرمانهده رزمي مهندسي جهاد تهران در دوران دفاع مقدس

 



ادامه مطلب ...


موسي سگوند

 

موسي سگوند از طايفه قلي از ايل سگوند

 



نام حيوانات اَهلي كه كار كشاورزي به رنگ آن ها نام گذاري شده در زبان لُري

 

رنگ

اسب

قاطر

الاغ

گاو

گوسفند

سفيد

سووُز

سووُز

چَرمهَ

كيووُ

كيووُ

سياه

كالهَ

ديزهَ

ديزهَ

كالهَ

كال

نوك مدادي

كَهَر

بوُرهَ

بوُرهَ

بوُر

بوُر

قرمز

كُميت

حيلهَ

حيلهَ

حيل

صُور حيل

زرد

نيلهَ

نيلهَ

نيلهَ

زَردهَ

زَردهَ

خاكستري

سَمند

سَمند

سَمند

رَش

رَش

زرد پيشاني سفيد

زَرد كَژَل

زَردهَ

زَردهَ

كلوُل

غَر

 

 

 

نژاد اسب اصيل عرب كه در سوار بازي عروسي ها و در ميدان جنگ بكار مي رفته اينجا رنگ بحساب نمي آيد اسم رسمي شناسنامه اي

 

1ـ سَگلاوي    2ـ هَرگهَ 3ـ كروُش 4ـ خِرسان 5ـ وَزنهَ   6ـ كِهيلان7ـ نَسبان 8ـ حَمداني

 

 

 

 

 

 

 

4lkuu0pq73e6hujft5bd.jpg

 

رَمهَ  بِهيت ايلِ سَگَوند در ديار هَرموُشي

 

 تصويري تخيلي  از سگوند هرموشي.

 


 



 

 

 

شهيد رستم بهراميان فرزند مرحوم كد خدا مراد از ايل بزرگ سگوند

7yds8evcj1i8gjsatp9.jpg

 

بَميرمِ سي رشادت ِ/ مِيدوُنِ جَنگتِ       آخمهِ سي آرپي جيت / سي دَس تَفنگِت

ياد رستم نوُمِ رستم / نروُوهَ دِ ويرمِ      بَشينمِ    تَك    وُ    تَنيا    /    سيش  بَگريوِم

 

 

 



 

محمد حسين رحيم خاني نشسته در وسط

 



ارسال شده توسط يوسف رحيم خاني



حهانشاه رحيم خاني

جهانشاه رحيم خاني نشسته بر صندلي

ارسال شده توسط يوسف رحيم خاني

 



 

محمد حسين رحيم خاني ،شخصي كه مدال شجاعت به سينه دارد(تقريبا در مركز)

 


 

 



 غلامحسين رحيم خاني فرزند جهانشاه در حال گرفتن هديه از دست  تيمسار شاه بختي


 

 


                  فال چهل سرو قسمت دوم

هَرگزوي خاصي /  سروَن نهَ بستي

و  بان  سر   وَن  / چپهَ   گُل  بَستي

خدا خدام بي /   ژه  مال بين وِ در

چارشوُ عروُسين/ به  كيشين  وِ  سر

صد دوُس  بگرمِ /  هي  تو  يارمي

هَر  تو    دوُسكهَ    /   نو    شكارمي

مِنم چي  فرهاد  /  توئي    شيرينمِ

ولا  دوُس  دبِرمِ/   و    تيت    بمينمِ

هَر  سوُ  و  سحر / بانگ   خروُسان

شُره   تلميت   بار /   تازه   عروُسان

فداي بالات بام/روزي  چهار بارهَ

سوُو  نيمهَ   روُ  /   عصر   و   ايوارهَ

ميمي  تو   پيري  /  بَرگت   رزيايهَ

سرداري مَخمل      /   وَتو      نمايهَ

فداي بالات بام/چي تيل چَم ياينهَ

چي  ليكه   بهار  /   تازه  دَم  ياينهَ

كراسَكَت چتيهَ   / چيت گُل    داره

سيصد كوُشتي سين/ پانصد  بيماره

كاغذ   يهاتيه  /   خطي  دو  جوره

يا  ملا  ناشي   /    يا   زينمِ    كوره

امشوُ ديمِو خوُو / كووُكي  مَشاقان

تو ميرز يهَ  ليلهَ  /  مَچوُ  و  بُو ووان

شلكهَ گوشواره/   به  كين  و  نارك

هَر     كه    بوينهَ  /  بوُشي   بِمارك

دَردِي   گرتمهَ   /    موُشن    گرييهَ

يهَ گري      نيهَ   /     آخر     شرييهَ

چووُ چووُي ماي/ ژه  كُرده  مالان

موشن  شيرينهَ  /   مچوُ  و  بوُو وان

قسم  مي يرم   /   و    قرآن  مالت

ار  بكوُ شي   نيم   /    خينمِ  حلالت

شوُ ماه چه خاصهَ/ اَسبت  و زين بوُ

هي ژه ايي دُنيا/هَر يارت خاص بوُ

شهقهَاوريسيكت    /  چين  دَمپاكَت

شوُنَم  كوشتيمهَ / ژه  وحده  جاكَت

دَسكم    ِبِگر   /   بم   و    مالهَ كَت

بكمِ   و    مهمان  /  تنيا   خالهَ  كَت

ار  دوُس   بزانوُ  /  مهِ  حالمِ  چينهَ

نهَ  زلف  ميلي  /  نهَ  خال   و  سينهَ

تونهَباي   بزرگ   /     پير    دلفانهَ

يهَ   جا    گذرگاه  /  سياه   زوُلفانهَ

گر   بزانسام  /  كام     روز مَمِردِم

خانهَ خاص  خوُم /  ويران   مَكردمِ

هَر كه  باي  بوشي/ غريبي خاصهَ

بي  شك  بي  شيوهَ /  خدا  مشناسهَ

 

شعر از حسینقلی کیان علیخانی

1/7/1380

همراه: 09166424177

 

 

 

 

 

 



چهل سرووُ   شماره 1

يا  علي    حوُناي   /    دِ   حوُنامِ    نيهَ

نهَ   توُو   نهَ   طاقت /  د ِ   توُ   نام  نيهَ

دوُوت    برسان     /     دوُس     قليانمِ

تماكوُ      فروش     /    بكهَ      مهمانمِ

ياران    كي   ديهَ  /   دِت    و  گاياري

گاوُ  و  نار   طلاَ  /      گاران   مرواري

امروُ    وي   سيره  /     دوُسكمِ   ديمهَ

مَردِن   خوُ    دِروُ    /    ديوانهَ    بيمه

ار  بوين   وِ  ماهي  /  بچين    وِ  دريا

موُوم   وِ    قلاووُ   /     مِحكرمت    پيا

كلهَ    كلت    بي  /    بوُتا     كلت   كم

و بوُووان مچين/   دَس  ژه    مِلِت كم

كوُوورگن گن بوين/بوين  و  هُماري

ولا  دوُس   مَچم  /   و    سر     سوُاري

و  روز  سوُاري  /  كميت      سه   سالهَ

وشوُ دَس ژه مِل /   سوُوزه     شمشاله

كَتي   سَحنمه  /  اِ      چهار    سوُ بازار

كُر ريل  كُل  بوشن  /   مَارك   اَ  نازار

كاشكي هَر شوُ بو/   ژه   روز   بيزارمِ

ترسمِ ناكسي /   شيو     به     ژه  كارمِ

اگر   نامه   كَت     /        فراموُشمِ    بوُ

سفيدي    كَفن    /    بالا      پوُشمِ   بوُ

كم  بيا   كم   بچوُ   /    ژه      بروُ ورمِ

آخر دوُو    وران  /   مارين    و    سرمِ

هي داد هي بيداد  /  كَسْ    دِيار  نيهَ

كَسْ   ژه    دَردِ    كَسْ  /  خبردار  نيهَ

و در  مالهَ  كَت  /  خوُم  زياد   كفتيام

بدبختي گرتيام /  شوُ و   ناش  خفتيام

هَر   كه     عاشقهَ   /   اِ     دير    دياره

عاشق    بيچاره    /    اِ     گيان  بيزاره

چي ليلي مجنوُن/چي شيرين فرهاد

عشق     عزيزمِ      نمهَ  چوُ   ژه   ياد

و   در   مالهَ   كَت    /    ساتي    بنيشمِ

هَر  كه  وتي    چهَ   / موُشمِ   دروُيشمِ

گَل  گَل   نازارن   /   وِ    نام   خياوان

گيان اووُ وردن ولوُم/چي   طفل نايان

نهَ   كاغذ   ديرم  /   نهَ    قلم    دوُوات

راز   كه     دلم ِ   /    بنيسمِ     و    لات

دَم  گَن   دِ   نان   گَن /  بو حناسهَ گَن

چون  كه مال   يرين   /   شير   هنرمن

تا   كي     بنيشمِ   /   و    پاي  ديواران

زنجير  و  گردن   /  چي   گناه  كاران

ياران     بنيشيمِ   /    بكيمِ    دَردِ    دل

هَر  كه   يار   نيري  /   بنيشي    و  گل

 

شعر از حسینقلی کیان علیخانی

1/7/1380

همراه: 09166424177

 



دانلود نوحه لري با صداي فرهاد سگوند

براي دانلود ادامه مطلب را كليك كنيد

 

 

 

 

 



ادامه مطلب ...


حساب زمستان در ديار كُهَن لُرستان

وقتي مي گويند چله گَپ 40 روز است چله كوُچك 20 روز است. و اما بعد از طي كردن چلهَ گَپ چلهَ كوُچك را اوايل آن مي گويند شَشلهَ چون هوا خيلي سرد مي شود يعني 2 تا 6 روز مي شود 12 روز پس از چلهَ كوُچك 8 روزديگر مانده به آن 8 روزديگر مي گويند چار وُ چار 2 تا 4 تا 8 روز يعني ديماه و بهمن تمام مي شود و اما 45 روز كه از زمستان سپري شد مي گويند نفس دزده زده يعني زمين باز شده آب باران و برف در زمين فوري فرو مي رود بعد از بهمن ماه اول اسفند مي گويند نفس آشكار زده و تمام گياهان و محصولات كشاورزي شروع به رشد مي كنند فروردين ماه يا اول بهار مي گويند هيزوُ يعني بلند شدن تمام نباتات يا از خواب زمستاني بيدار شدن به روايت آمده در نيمه اول فروردين چوُپاني غروب گله را مي خواهد به منزل ببرد چوب دستي خود را پَرت مي كند جلو گوسفندان در علفزار و هر چي مي گردد چوپ را پيدا نمي كند با خود مي گويد فردا صبح مي آيم چوبم را مي برم امشب علف ها خيلي رشد مي كنند چوپان چوب خود را پيدا نمي كند و اسم آن ايام را
چوُ چوُپوُ مي گويند .

نويسنده : كيان عليخاني

09166424177

 



 

                                  هوُلهَ

 

 

هِي    دووُره /    هِي     دووُرهَ

هيردِ   وُ    وَلاش /  كهَ زووُرهَ

هِي        پَري   /    هِي      پَري

نالْ    نغُرهَ     وُ   /    صُم زرَي

بِري    بال   وُ   /     بِري     بال

هيردِش    بَكوُ  /   روُ   وَ   مال

هِي دووُ  رَه    /   هي    دووُره

بينم      دوُنِش   /       چطوُرَه

دووُرهَ   دووُرهَ  /  دووُرَه هاوُو

هيردِش    بَكوُ   /  روُ سي اووُ

هِي    دووُرَه /    هِي      دووُرَه

ديو وُ  اوُما    /  چي      بوُورَه

هِي       بوُنهَ   /     هِي      بوُنهَ

هيردِش    بَكوُ  /    روُ    حوُنهَ

دووُرَه   دووُرهَ / دووُرهَ   هاووُ

جوُن      مِني   /    كِلَه    گاووُ

بِري    بال      وُ    /  بِري    بال

جوُن     مِني   /   زَرد    شلاَل

بالا     بال    وُ   /    بالا   وُ  بال

هيردِش    بَكوُ  /   روُ   وَ  مال

ههِهَ     هووُوُ   /      ههِهَ     هووُ

جَلهِ    خر   وُ   /    جَلهَ    گاووُ

هيردِش   بَكوُ   /  روُسي    اووُ

جوُن    مِني /  يال   قووُ   قووُ

دووُرَه دووُرهَ /  دووُرَه    هاووُ

هيردِش     بَكوُ  /  روُ سي اووُ

 

 

 



                                        كِيوِنوُ

كِيوِنوُ       شير   كِيوِنوُ /    بِلَنگ     بالايِ

وِ   مينِ   مَجلس  مِيا /  چي    كَد    خدايِ

شَهجوُن   وُ    دلير   زنَه /  سُفرهَ  وِ سينهَ

دِ    مينِ   ايلِ    سَگوَند  /  اوُ   نارهَ    كينهَ

حوُنهَ    داري  مِي كنهَ /  چي    پَهلووُني

دَر   وُ   بوُن  اووُ  جاروُكِرد /دارهَ ميموُني

گفت  وُ  لطف هَمت بالا / ها  دوُ كمالِش

هميشهَ   خنهَ  وِ   لوُ  /    گُل    وِ   جمالِش

اوُ   چنوُ   رفتار   خوُوهَ  /  وا  درِ حوُمسا

گير   نمِيا   پيدا    نَدهَ  /     دِ     مينِ   دُنيا

دلسُوز   وُ   مهربوُنهَ /  اوُ  سي    بَچووُنِ

نَوِيان    اوُ   دوُس   دارهَ /  بيشتردِ جوُنِش

سحَر   خيز   مَشك  وُ   مُلار / گَلهَ وِ دوُنهَ

تَشِ   وُ   توُوَش  ها   وِدار / سي پُختِ نوُنهَ

صَد    ميموُ   اَر   بَرَسهَ  / اوُ ني   خيالِش

خَم  وِ  اَبروُ   نِميارهَ  /  خوُشا   وِ     حالِش

هَر   پيايِ   داشتوُوهَ  /     چني      ايالي

جوِوُن     وُ   سَر   حال  موُنهَ / نارهَ خيالي

اوُ   گُل وُ  حوُنهَ  گُل وُ / گُل ها  وِ نوُمِش

وا   روُوي   سِيل   بَكني /  وِ      هوُنموُنِش

كِينوُ   خوُ   سي   گفتگوُ /   هُمدَمِ   مَردهَ

كِينوُ  گَن   چي   زِمسوُ  / اوُ   يَخ      سَردهَ

كِينوُ  گَن چي سَرطان / هِي ها دِ جوُنِت

كِينوُ     خوُ     بهاريِ    /    سي   هوُنموُنِت

هَرچي  خَرجِش  بَكني /  وِش مِي برازهَ

وا    سَختي  دِ   زنيي /   وا      توُ مِي سازهَ

خِت  خَمير  جگ  وُ جاروُ / بَچهَ مِيهَ شير

مَشك وِ كوُل اووُ  مِيارهَ / ايي همهَ رهَ دير

 

                            شاعر لُري وَ لَكي : كيان عليخاني

                           همراه : 4177      642     0916

 



 

 

پَهلووُ      كُرِ    قُلي    /    دوُ     روُزگارمِ    نَمَنَه پيا چي خوُت/دَس ديهَ دِ بارمِ

نهَ اَسبيِ نهَ زين وُ بَرگ/ نهَ شَنگ قطاريِ     نهَ و ِدادمِ مي رَسهَ / چي توُ بِراريِ 



نَمَنهَ   دِ  ايل  لُر /   تَنيا  سوُاري    نَمَنهَ چوُ پُشتِ شوُ /  سي  مهِ  بِراري

نَمَنهَ كُر چوُ باز / سوُليا كَموُني     رَتنهَ وِ  زير خاك / هِي  دوُ جووُني



v2k488g0f6h2gtubvlj.jpg

 

سووُز سوُار دِ ايل مَنهَ / دوُ روُزگاروُ    وا چار نال ها ميايهَ /  چي  باد باروُ

گَردشِ  چَرخِ  فَلك  /  نَدهَ  اَموُ نِش     شيوسهَ بَن وُ بِساط / اِشكس كَمُونِش



حسينقلي كيان

عَكسي وا سوُل وِت مِي يمِ / مِه دوُ جووُني       يادگار تِيت بَموُنهَ  /  اِ  دوُسِ  جوُني

وَقت  كِردي   سِيلي  بَكوُ  /    تو   وِ   جمالمِ       روُزگار وامِ سَر جَنگ / آزُردهَ حالمِ



حسينقلي كيان

دُو دههَ سيصد وُبيس   /  اوُمام  وِ  دُنيا      دِ روُنهَ   اوُو هَرموشي   / كَپر كُولا يا

رُشد كِردِم آزاد بييمِ / دُو دِلْ طبيعت       زنيي سادهَ  داشتيم /    مَردمِ حقيقت



فرج حاجي كلي

 

كُجا رَت  اوُ اَسبِ وُ زي / بِرنوُ وِ شُونيا        كُجا رَت شمشير وِ دَس / اوُ پَهلووُ نيا

نَمَنهَ  دوُ   قوُشني   /  كَسْ   دِ   سوُاروُ        رَتنهَ   زيرِ    زمي   /   چي   اووُ   باروُ

 



حاج نعمت الله سگوند

 

كَد خدا پنج  تير  وِ  شوُ  /  توُ  جانِشيني     قوُمِ لُر ايلِ سَگوَند /  ايي سَرزميني

قصهَ توُ سي خين وُ صُلح / چني شيرينهَ     دِ مَجلس كِلامِ توُ / وِ  دلْ  مِي شينهَ

 



 

اَسدولا    كُرِ  فرج    /  دوُ    ايلِ   سَگوَند      دُشمنهَ شكَسْ ديهَ /  تا  روُد  اَروَند

نِشسهَ پشُتِ  تيربار  /  چي   شيرِ   زَردي      مَعلوُمهَ  وا بَعثي  يا /   دارهَ  نِبَردي

شهيده شير كرُ ايل / سي خاك وُ دينِش      بَميرمِ دِ مين حملهَ / ريزسهَ خينِش

ياد  وُ  خاطر  شهيدمِ  /  سيم    افتخارهَ       نوُمِش مَنهَ دِ تاريخ / هِي مُوندِگارهَ

 

 



اكبر فرند

سواركار مرحوم اكبر فرند



 

اكبر فرند

نفر اول سمت چپ مرحوم اكبر فرند



اكبر فرند

يادِ اكبر هميشهَ / مَنهَ وِ  ويرمِ     دِ كُجان ايي روُزگار / مهِ دَس بِيرمِ

تَك وُ تَنيا  مَنمهَ  / رَتهَ   بِرارمِ     نَمَنهَ  كُر چي  اكبر  /  دِ  مين  ديارمِ

 



 

                                             ضَرب المِثل هاي كُهَنِ لُري(2)

دَسيِ   كه  دِ   خوُت  ني                           مار            وِش                بِير

مالِ                         مَردمِ                           دلِ                          بي رَحمِ

مالگهَ                  نوُواري                           بَضِ                             بهاري

هَم           سِيل        صحرا                          هَم               طوُاف          پير

كُر   گَن  چه  دِ    قوُرسوُ                           چه          دِ               لا مَردوُ

سيي   دَر  حوُنهَ   صحووُ                                                              زوُوِتهَ

مالِ                             گَن                           ريشِ                          صحووُ

گردِ                              كوُ                           وِ                                 شمارهَ

مهِ   نَحرد  مهَ  دي كاسهَ                           دلمِ           بَكنهَ             ياسهَ

هَر   كه   خَرويزهَ  حوُرهَ                           پا           لَرزش            هيسهَ

مَر                            كاسمِ                           ها             زير          كَمچَش

يا     وا         گَلهَ    نروُوهَ                           يا      پا       پازن         اِشكنهَ

مهِ         گوُمِ               نرهَ                           اوُ             گوُوهَ         بَدوُش

مار    بِدش  دِ  پينهَ     يا                            پينهَ  سووُز  كنهَ  دَر سيلاش

مَر         چوُ                انار                           ها                 وِ              دَسِت

شتري  اُفتا دِ  پَمهَ زاري                            كوُك      كوُك        مِي كِرد

هِيهاتي                        ها                            شَمهَ               وِ           نوُروُز

بالنهَ        گوُشت        حَر                           نوُكش                          چَفتهَ

جيجوُن                    آخر                           پاييز                          شمارَن

هَر          چي           ديگهَ                           وِ                كَمچهَ               يا

دوُ                            بهاروُ                           طَعنهَ                      روُزگاروُ

بيمار                       بوُوي                           بيمار            پَرس       نوُوي

مار                             زَدهَ                           دِ   بَن    سيُ     پيسهَ    تَرسهَ

 



ترانهَ شوُنهَ شَکی

مهِ چنی دلِم می ها /   بوُوی  میموُنِم

کِل    شادی   بَزنِم   /    پات  مینجوُنِم

اِ دوُسِ یهَ سی تونهَ/تَش   ها دِ جوُنِم

چی  بوُوهَ  دل  بَوَنی / بوُوی میموُنِم

چَشیات چی تفنگچی / دِ  دُم اشکارهَ

مَلهمِ     دَردِ      دلِم   /    شفا    بیمارهَ

اِ دوُسِ یهَ  سی تونهَ / تَش ها دِ جوُنِم

چی بوُوهَ  دلْ بَوَنی /  بوُوی  میموُنِم

چَش  ورَت  مهَ   مَنمهَ  /   تا   تو بیایی

و   خُمار  سیلِم   نَکوُ  / تَش  دِم نیایی

اِ دوُسِ یهَ سی  تونهَ / تَش ها دِ جوُنِم

چی بوُوهَ دلْ بَوَنی  /  بوُوی   میموُنِم

بِویمهِ   و   باغبوُ  /    او    باغ     بوُوَت

وقتهَ دِ  مهِ  بَمیرِم /  سی  پیچ   سُووَت

اِ دوُسِ یهَ سی تونهَ/تَش  ها  دِ  جوُنِم

چی  بوُوهَ  دلْ  بَوَنی / بوُوی  میموُنِم

اِ دلِ کُت کُت  بوُوی/ وا  لال  کهاست

تَرک  دوُسی واش  بَکوُ/هَرکه نهاست

اِ دوُسِ یهَ سی  تونهَ / تَش ها دِ جوُنِم

چی  بوُوهَ  دلْ  بَوَنی/  بوُوی  میموُنِم

 

 



چاينه كهن لَكي سي دالِكم

هِي روُ وَ هِي روُ/دادم هِي بيداد

داغِ   دالِكم    نمَچوُ    ژه  ياد

خدا چهَ بكَم    /   شوُگارمِ   شيمهَ

مِردِن     دالِكم  /  وَ  چَمِم ديمهَ

دوُسي مَمِري /  شيني   يهِ    دَمهَ

داغِ     دالِكم  /    اَريمِ     ستمهَ

لوُوهَ لوُوَ كي   /  لوُوَت  بَر  نياروُ

دالِكم   مَچيا /  اوُو ماري  ژه روُ

هِي روُ وَ هِي روُ/دادم هِي بيداد

داغِ   دالِكم  / نمَچوُ   ژه    ياد

اَر  بِزانسام  /   كام  روز  مَمردِم

خانهَ  خواص خوُم/خروُو مَكردِم

ژه داغ دِالك /   بَن  هاتي  خينِم

مهِ دالك  نيرم /    بِكري    شينِم

هَر شوُ تا گهَ سؤ/  نووُه  دارم بين

چَبكَم  اَرِنت / ژه  تي   ايمهَ چين

هِي روُ وَ هِي روُ/دادم هِي بيداد

داغِ   دالِكم   /  نمَچوُ   ژه    ياد

هِي داد هِي  بيداد/حناسهَ سردِم

كوُور    مَسزي  /   ژه   وِر  دَردِم

اِ    داغِ    دالك / دَردِم     گرانهَ

غَمي    نام   دِلِم    كِرديه  لانهَ

خدا چهَ بِكَم   /  داد  وَ  كي بارمِ

قووُمَلسيل بِكيَن/ وي  حالِ زارمِ

هِي روُ وَ هِي روُ/دادم هِي بيداد

داغ ِ    دالِكم  /  نمَچوُ    ژه  ياد

اِ دُنيا  داران   /  اِ  دُنيا   دوُ سان

دُنيا دَ ميكَه /  چي شوُ روُ بوُسان

گِران گِرتمهَ   /  گِران   بي دي

دالك  نازارمِ / خدا    تو   بِردي

شَلِم   شَهكَتِم   /  آز نيه   اِ  گيان

اِ داغِ  دالك  / گيانم   مَكيِ ژان

هِي روُ وَ هِي روُ/دادم هِي بيداد

داغِ    دالِكم    /   نمَچوُ   ژه  يا

 

 



تير برنو هردمه جاش می زنه سوز / سراغی دم نمیری غمخوار دلسوز /

تیر برنو سوختمه/تا پشت سینه /دلکم ویرت میکه /ریته بینه

*************

تمومه لرسون زیر رو کردم / همه رفیقون گن خو کردم /

همه یک ویک جا خوشون دارن/ ولی هیچ کمشو مرام تون نارن

************

دلی دارم وسیقه چش خمارت /دعا میکم خدا ها وا دیارت /

زمسو رت بهار اوما وشادی /الهی پر د گل با روزگارت

*************

یه تفنگ و صد فشنگ بونم وشونم / اسمته خال میکم و ریی سخونم

ارسال شده توسط: شهرام .م



صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 9 صفحه بعد